Mónica Ezquerra é unha artista española que traballa a fotografía, o collage e a videoarte. En todas as súas creacións podemos apreciar un profundo pouso poético, ben subxacente, ben manifesto.
Se na serie de collages “Menagerie” Mónica diseccionaba e separaba artrópodos, en “Anomia” realiza unha labor de disección conceptual dos compoñentes dun poema. Esta peza de vídeo baséase na gravación orixinal de “Poema”, de Ulises Carrión (1977), unha letanía das categorías semánticas que conforman o esqueleto dun poema baleiro de todo significado pero exposto na súa estructura. Título. Texto. Estrofa. Verso. Palabra. En canto á imaxe, unha corrente de sinais en continuo fluxo, repeticións, duplicacións, un ensaio visual que recorda ás capas de sedimentación da terra. Como ela mesma describe:
“Sedimentos, coagulaciones, proyecciones que ejerce el lenguaje en yo.
Sus flujos, fluidos, corrientes de intensidades. Desmontaje.
Tras lo indeciso lábil del lenguaje palabra habla ¿quién queda?”
